Ιγμορίτιδα – Τι είναι
Ιγμορίτιδα (παραρρινοκολπίτιδα) είναι μια φλεγμονώδης αλλαγή στο βλεννογόνο των παραρρινίων κόλπων (ιγμόρεια, ηθμοειδείς, μετωπιαίοι κόλποι, σφηνοειδής), η οποία συνοδεύεται από συγκεκριμένα συμπτώματα. Τα ιγμόρεια, βρίσκονται στα οστά γύρω από τη μύτη και δημιουργούν ένα “σύστημα”, μέσα στο οποίο κυκλοφορεί ο αέρας φυσιολογικά. Όταν η φυσιολογική ροή του αέρα διαταράσσεται, παρουσιάζεται υπερβολική συσσώρευση βλέννας στα ιγμόρεια, που μπορεί να οδηγήσει σε μόλυνση, ή αλλιώς τη γνωστή σε όλους μας ιγμορίτιδα.
Αν και τα συμπτώματα αυτά δεν είναι τα απόλυτα τυπικά, μπορεί να χρειαστεί να διερευνηθούν πολλοί άλλοι τοπικοί και συστημικοί παράγοντες, για να προσδιοριστεί το αίτιο. Λιγότερο από το 10% των ασθενών που επισκέπτονται τον ωτορινολαρυγγολόγο με πιθανό πρόβλημα στα παραρρίνια, έχει τελικά παραρρινοκολπίτιδα.
Η διάγνωση της ιγμορίτιδας γίνεται μέσω κλινικής εξέτασης από εξειδικευμένο γιατρό ΩΡΛ, ενώ πολλές απαιτούνται και ειδικές απεικονιστικές μέθοδοι, όπως απλή ακτινογραφία ή αξονική τομογραφία.
Είναι σημαντικό να αντιμετωπιστεί άμεσα, ώστε να αποφευχθούν ενδεχόμενες επιπλοκές και να διατηρηθεί η υγεία του γενικότερου ανοσοποιητικού συστήματος.
Τύποι ιγμορίτιδας
Η ιγμορίτιδα διακρίνεται σε 4 κύριους τύπους:
Οξεία πυώδης παραρρινοκολπίτιδα
Η οξεία πυώδης παραρρινοκολπίτιδα τις πιο πολλές φορές συνοδεύει ή ακολουθεί το κοινό κρυολόγημα. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί από μολυσμένο νερό που μπήκε βίαια στη μύτη, κατά τη διάρκεια κολύμβησης ή καταδύσεων του ασθενούς.
Τα κοινά συμπτώματα περιλαμβάνουν ρινικές εκκρίσεις, αίσθημα ρινικής συμφόρησης, εκκρίσεις προς το λαιμό και πόνο στη στοματική κοιλότητα. Στην πορεία ωστόσο μπορεί να εκδηλωθούν συμπτώματα όπως πυρετός, βήχας, κόπωση αλλά και πόνος στα αυτιά.
Η αντιμετώπιση της οξείας πυώδους παραρρινοκολπίτιδας είναι φαρμακευτική, όχι χειρουργική. Η μόνη εξαίρεση σε αυτό τον κανόνα εμφανίζεται όταν το φυσικό στόμιο των παραρρινίων κόλπων είναι εντελώς αποφραγμένο από οίδημα, οδηγώντας σε εμπύημα. Η θεραπεία στοχεύει στην ανακούφιση του πόνου, την αποσυμφόρηση του ρινικού βλεννογόνου και τον έλεγχο της λοίμωξης.
Η φιλοσοφία της λειτουργικής ενδοσκοπικής χειρουργικής των παραρρινίων βασίζεται στη λεπτομερή γνώση της ανατομίας και της παθοφυσιολογίας της περιοχής των παραρρινίων. Έτσι, καταδεικνύεται ο κρίσιμος ρόλος της απόφραξης των παραρρινίων κόλπων στην παθογένεση της παραρρινοκολπίτιδας. Η χειρουργική αποκατάσταση του αερισμού και της φυσιολογικής λειτουργίας του βλεννοκροσσωτού επιθηλίου, θεωρούνται κλειδιά στην εξάλειψη της νόσου και στη συντήρηση ενός υγιούς ρινικού βλεννογόνου σε όλες τις παραρρίνιες κοιλότητες.
Υποτροπιάζουσα οξεία ιγμορίτιδα
Κατά την υποτροπιάζουσα οξεία ιγμορίτιδα, ο ασθενής παρουσιάζει επεισόδια τέσσερις ή περισσότερες φορές ετησίως, τα οποία αντιμετωπίζονται με φαρμακευτική αγωγή και υποχωρούν πλήρως.
Υποξεία ιγμορίτιδα
Η υποξεία ιγμορίτιδα, αποτελεί την πιο επίμονη μορφή ιγμορίτιδας, καθώς από τη στιγμή που θα εμφανιστεί, μπορεί να διαρκέσει από 4 έως 12 εβδομάδες. Το διάστημα αυτό είναι αρκετά μεγάλο, με αποτέλεσμα η καθημερινότητα του ασθενή να παρουσιάζει δυσκολίες, εξαιτίας των επίμονων συμπτωμάτων.
Η υποξεία ιγμορίτιδα εμφανίζεται οφείλεται κυρίως σε βακτηριακές λοιμώξεις ή στην ύπαρξη εποχικών αλλεργιών.
Χρόνια ιγμορίτιδα
Η χρόνια ιγμορίτιδα έχει ως χαρακτηριστικό τη μεγάλη διάρκεια των συμπτωμάτων, αφού μπορεί να ξεπεράσουν ακόμα και τις 12 εβδομάδες. Τα πιο κοινά και επίμονα συμπτώματα της χρόνιας ιγμορίτιδας είναι οι βλεννοπυώδης οπισθορινικές εκκρίσεις, η αίσθηση πόνου και πίεσης στο πρόσωπο, ο πονοκέφαλος, ο βήχας αλλά και η περιορισμένη όσφρηση.
Εμφανίζεται πιο συχνά σε άτομα με σκολίωση του ρινικού διαφράγματος ή σε περιπτώσεις ρινικής πολυποδίασης, καθώς οι παραρρίνιοι κόλποι “καθαρίζονται” πιο δύσκολα, ακόμα και αν έχει προηγηθεί φαρμακευτική αγωγή.
Ιγμορίτιδα – Αίτια
Υπάρχουν πολλοί προδιαθεσικοί παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν ιγμορίτιδα. Ένας από τα πιο συχνούς είναι οι πολύποδες μύτης που είναι σχηματισμοί σαν μικρές ρώγες από σταφύλι μέσα στην μύτη και πολύ συχνά καταλαμβάνουν και τα ιγμόρεια, τις ηθμοειδείς κυψέλες, τους μετωπιαίους κόλπους και τον σφηνοειδή.
Ένα άλλο πολύ συχνό αίτιο που μπορεί να προκαλέσει ιγμορίτιδα είναι το στραβό ρινικό διάφραγμα γιατί δυσκολεύει την δίοδο μέσα στην ρινική θάλαμη. Εάν επιπροσθέτως υπάρχει οίδημα ή κάποια λοίμωξη στο ρινικό βλεννογόνο, διευκολύνεται ακόμα περισσότερο η πρόκληση της ιγμορίτιδας.
Επίσης, οι λοιμώξεις στο ανώτερο αναπνευστικό -επειδή προκαλούν οίδημα- παίζουν σημαντικό ρόλο στην πρόκληση της ιγμορίτιδας, ιδιαίτερα εάν συνδυάζονται με κάπνισμα ή αλλεργική ρινίτιδα, η οποία προκαλεί και μία ελαττωμένη κίνηση των κροσσών του βλεννογόνου -και επομένως ελαττωμένη παροχέτευση στις πυώδεις εκκρίσεις.
Μεγάλη προσοχή χρειάζεται και στην υγρασία του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε ή εργαζόμαστε, γιατί κι αυτό έχει επιπτώσεις στην λειτουργία του ρινικού βλεννογόνου, καθώς και στις απότομες μεταβολές της ατμοσφαιρικής πίεσης, όπως σε περίπτωση πτήσεων, καταδύσεων ή στη διάρκεια θαλάσσιων σπορ.
Ιγμορίτιδα, τέλος, είναι πολύ ευκολότερο να προκύψει σε ασθενείς με ανοσοανεπάρκεια και παθήσεις όπως η κυστική ίνωση.
Ιγμορίτιδα – Συμπτώματα
Η ιγμορίτιδα μπορεί να παρουσιαστεί με διάφορα συμπτώματα, ανάλογα με τον τύπο αν είναι οξεία η χρονία υποτροπιάζουσα. Πολύ συχνά υπάρχει ρινική συμφόρηση η απλούστερα το έντονο μπούκωμα που περιγράφουν πολλοι ασθενείς. Μπορεί επισης να υπάρχει καταρροή όχι πάντοτε από το μπροστά μέρος της μύτης αλλά από το πίσω και λέγεται οπισθορινική καταρροή η οποια πολλές φορές προκαλεί και έντονο επίμονο βήχα και μια συχνή ανάγκη να φυσάει πολύ δυνατά ο ασθενής τη μύτη του.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ενοχλήσεις στα αυτιά και στο φάρυγγα συχνά σε αιμορραγία από τη μύτη, που λέγεται ρινορραγία και σε έντονη ζάλη κυρίως με τη μορφή της βαρύτητας στο κεφάλι (καρηβαρία).
Οι ασθενείς που έχουν ιγμορίτιδα συχνά εμφανίζουν εκκρίσεις από τη μύτη κίτρινου ή πράσινου χρώματος, πόνο και αίσθημα πιέσης στο πρόσωπο και τα αυτιά, πόνο στα δόντια, αδυναμία, ναυτία, μειωμένη όσφρηση και γεύση.
Σε κάποιους ενήλικες αλλά και σε παιδιά μπορεί το μοναδικό σύμπτωμα να είναι κακοσμία στόματος και αυτό υποδηλώνει χρόνια ιγμορίτιδα.
Ιγμορίτιδα – Διάγνωση
Η διάγνωση της ιγμορίτιδας πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο ΩΡΛ. Ο γιατρός, αρχικά θα λάβει το ιστορικό του ασθενή και έπειτα θα αναζητήσει τα αίτια που προκαλούν ή προδιαθέτουν την πάθηση.
Έπειτα, προχωράει σε κλινική εξέταση της μύτης με ενδοσκόπηση. Το ουσιαστικό πλεονέκτημα της ενδοσκοπικής χειρουργικής των παραρρινίων, βασίζεται στη δυνατότητα να αξιολογηθεί με ακρίβεια το πολύπλοκο σύστημα των παραρρινίων κόλπων, με λεπτομερή ενδοσκόπηση της ρινός και αξονική ή μαγνητική τομογραφία.
Ιγμορίτιδα – Θεραπεία
Η θεραπεία της ιγμορίτιδας καθορίζεται από τον τύπο της αλλά και τους παράγοντες που την προκαλούν. Η έγκαιρη διάγνωση της ιγμορίτιδας είναι άκρως σημαντική για την αποτελεσματική αντιμετώπισή της.
Ιγμορίτιδα – Συντηρητική/Φαρμακευτική Αγωγή
Η ιγμορίτιδα αντιμετωπίζεται αρχικά με φαρμακευτική αγωγή: αποσυμφορητικά σπρέι, ειδικά διαλύματα, ρινικές πλύσεις και συχνά με αντιβίωση. Η λήψη των αποσυμφορητικών σπρέι δεν θα πρέπει να ξεπερνά τη μια εβδομάδα, καθώς μπορεί να προκαλέσει φαρμακευτική ρινίτιδα. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να αυξηθεί η συμφόρηση στη ρινική κοιλότητα.
Ιγμορίτιδα – Χειρουργείο
Όταν παρά την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, η παραρρινοκολπίτιδα επιμένει και τεκμηριώνεται ενδοσκοπικά και απεικονιστικά, αυτό αποτελεί άμεση ένδειξη για χειρουργική αντιμετώπιση. Η χρήση των ενδοσκοπίων κατά τη διάρκεια του χειρουργείου των παραρρινίων κόλπων βελτιώνει το οπτικό πεδίο, δίνει τη δυνατότητα μεγαλύτερης διατήρησης των φυσιολογικών δομών, καθώς αφαιρείται μόνο η παθολογία της περιοχής που πάσχει.
Τα πιο σημαντικά πλεονεκτήματα προέρχονται από τη βελτιωμένη διαγνωστική ικανότητα και την κατανόηση της παθογένεσης της παραρρινοκολπίτιδας, που είναι εφικτά από τη συνδυασμένη χρήση του πλήρους ενδοσκοπικού ελέγχου και αξονικής ή μαγνητικής τομογραφίας.
Η συστηματική μετεγχειρητική φροντίδα και ο πολύ σχολαστικός καθαρισμός των χειρουργημένων κοιλοτήτων, είναι μέγιστης σημασίας για το τελικό χειρουργικό αποτέλεσμα. Οι λειτουργικές ενδοσκοπικές τεχνικές προσφέρουν τη δυνατότητα για την επίλυση των ασθενειών των παραρρινίων που δεν ανταποκρίνονται φαρμακευτικά, με ελάχιστο τραύμα στις φυσιολογικές δομές και μειωμένη νοσηρότητα.
Το κλειδί είναι η έγκαιρη διάγνωση και απομάκρυνση των υποκείμενων αιτιών των ασθενειών των παραρρινίων.
Ιγμορίτιδα – Πριν την επέμβαση
Πριν το χειρουργείο και έπειτα από αξιολόγηση της φαρμακευτικής αγωγής που έχει ληφθεί για την αντιμετώπιση της ιγμορίτιδας. ο γιατρός παραπέμπει τον ασθενή σε αξονική τομογραφία των παραρρινίων κόλπων.
Επίσης, σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται να ακολουθηθεί συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού, ενώ συνίσταται να μη λάβει ασπιρίνη και αντιφλεγμονώδη σκευάσματα.
Ιγμορίτιδα – Μετά την επέμβαση
Eπειδή η επέμβαση γίνεται με πολύ λειτουργικό τρόπο, ο ασθενής μετεγχειρητικά είναι σε άριστη κατάσταση. Επιστρέφει στο σπίτι του την επόμενη ημέρα, και σε συνεργασία με τον θεράποντα ιατρό του μπορεί να επιστρέψει άμεσα στις δραστηριότητές του.
Υπάρχει βελτίωση άμεσα όλων των ενοχλητικών συμπτωμάτων (πονοκέφαλος, πυώδεις εκκρίσεις, μπούκωμα, βήχας) και σε ένα μήνα μετεγχειρητικά, έχει ολοκληρωθεί και η επούλωση των κοιλοτήτων.
Ιγμορίτιδα: Οδηγίες μετά το χειρουργείο
Το χειρουργείο ιγμορίτιδας έχει σύντομη αποθεραπεία, ωστόσο ο ασθενής θα πρέπει να ακολουθεί πιστά τις οδηγίες του γιατρού. Οι οδηγίες αυτές εξαρτώνται από κάθε περίπτωση, γενικότερα όμως περιλαμβάνουν:
- Αποφυγή έντονης σωματικής δραστηριότητας για περίπου 1 μήνα
- Αποφυγή άρσης βάρους για περίπου 2 εβδομάδες
- Αποφυγή φυσήματος μύτης για 1 εβδομάδα
- Αποφυγή περιβάλλοντος που περιέχει σκόνη ή καπνό
Η χειρουργική αντιμετώπιση πρέπει να γίνεται έγκαιρα, για να μην προκύπτουν επιπλοκές από τα γύρω όργανα.
Ιγμορίτιδα & Ωτίτιδα
Οι επιπτώσεις της ιγμορίτιδας, ειδικά της χρόνιας, είναι πολλές και επηρεάζουν την ποιότητα ζωής καθώς προκαλούν κούραση και μειωμένη ευεξία. Οι πιο συχνές επιπτώσεις αφορούν την πρόκληση ωτίτιδων και συχνών αμυγδαλίτιδων, καθώς επίσης και λοιμώξεων απ’ το κατώτερο αναπνευστικό που μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και σε άσθμα.
Μπορεί να είναι αρκετά επικίνδυνη, ιδιαιτέρως η Χρόνια Παραρρινοκολπίτιδα, καθώς μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές στα γειτονικά όργανα όπως στους οφθαλμούς (με τη μορφή του αποστήματος) και στον εγκέφαλο (με της μορφή του αποστήματος ή της μηνιγγίτιδας).
Ιγμορίτιδα: Συχνές Ερωτήσεις
Η ιγμορίτιδα τις περισσότερες φορές προκαλείται εξαιτίας κάποιου κοινού ιού κρυολογήματος, επομένως είναι δυνατή η μετάδοσή της σε άλλους ανθρώπους.
Η μετάδοση γίνεται μέσω σωματιδίων που βρίσκονται στις εκκρίσεις. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να καλύπτουμε τη μύτη και το στόμα μας όταν φτερνιζόμαστε ή βήχουμε, ώστε να αποφύγουμε τη μετάδοση.
Στην περίπτωση ωστόσο που η ιγμορίτιδα οφείλεται σε βακτήρια ή μύκητες, δεν είναι μεταδοτική.
Η ιγμορίτιδα αναπτύσσεται συνήθως μετά από κρυολόγημα ή γρίπη. Επομένως ο υγιεινός τρόπος ζωής μπορεί να βοηθήσει στην αποφυγή της λοίμωξης. Τι μπορείτε να κάνετε:
- Τηρείστε ένα ισορροπημένο πρόγραμμα διατροφής, πλούσιο σε φρούτα και λαχανικά.
- Φροντίστε να πλένετε τα χέρια σας τακτικά
- Αποφύγετε την έκθεση σε χημικά ή αλλεργιογόνα
- Αντιμετωπίστε τις αλλεργίες ή τη ρινική συμφόρηση
- Αποφύγετε χώρους με σκόνη, ρύπους και μούχλα
Είναι μια νέα μέθοδος χειρουργικής αντιμετώπισης με κάμερα μέσα από τη μύτη, χωρίς εξωτερικές τομές. Στόχος είναι να διορθώσει ανατομικές ανωμαλίες που οδηγούν στην επίμονη φλεγμονή και να αφαιρέσει την παθολογία με ένα λιγότερο ακρωτηριαστικό τρόπο.
Χάρη στις νέες μεθόδους η επέμβαση δεν είναι εργώδης και αιμορραγική όπως παλιότερα. Ο σύγχρονος εξοπλισμός εξασφαλίζει πολλά πλεονεκτήματα για τον ασθενή και προσφέρει αναίμακτα και με ακρίβεια τη ριζική λύση του προβλήματος.
Οι ασθενείς που χρειάζονται ενδοσκοπική χειρουργική είναι οι εξής:
- ασθενείς με πολύποδες ρινός
- ασθενείς με παραρρινοκολπίτιδα που δεν θεραπεύεται με τη χορήγηση αντιβιοτικών
- ασθενείς με καλοήθεις και κακοήθεις όγκους των παραρρινίων
Ο ασθενής θα πρέπει να προχωρήσει σε χειρουργείο ώστε να αποφύγει πιθανές επιπλοκές από χρόνιες φλεγμονές, αλλά και για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί βιοψία ώστε να υπάρξει οριστική διάγνωση.
Η χειρουργική επέμβαση αντιμετωπίζει τη χρόνια ιγμορίτιδα, ωστόσο μπορεί να απαλλάξει τον ασθενή και από άλλες καταστάσεις, όπως:
- Υπνηλία και κόπωση
- Μπούκωμα και δυσκολία αναπνοής
- Πονοκέφαλο
- Καταρροή
- Ανήσυχο ύπνο
Η επέμβαση γίνεται υπό γενική νάρκωση με χρήση ενδοσκοπίων-κάμερας-monitor. Eπειδή η επέμβαση γίνεται με πολύ λειτουργικό τρόπο, ο ασθενής μετεγχειρητικά είναι σε άριστη κατάσταση.
Κοντά στα ιγμόρεια βρίσκονται δύο σωληνάκια που λέγονται ευσταχιανές σάλπιγγες και ρυθμίζουν τη λειτουργία του αυτιού σε σημαντικό βαθμό. Ένα έντονο οίδημα και συχνές φλεγμονές της ρινικής περιοχής μπορεί να έχουν μόνιμη επίπτωση στις ευσταχιανές σάλπιγγες. Ένας ασθενής που έχει ιγμορίτιδα μπορεί να προσβληθεί από εκκριτική ή οξεία μέση ωτίτιδα, με συμπτώματα όπως βαρηκοΐα, αίσθημα πληρότητος ωτός, αυτοφωνία, εμβοές, τριγμό στο αυτί κατά την κατάποση.
Όχι, αντιθέτως ο ασθενής θα αισθάνεται καλύτερα αμέσως μετά την επέμβαση, καθώς θα έχουν υποχωρήσει τα ενοχλητικά συμπτώματα που τον ταλαιπωρούσαν πριν το χειρουργείο, όπως η έντονη ρινική συμφόρηση, ο πονοκέφαλος, η καταρροή, οι παχύρρευστες εκκρίσεις και ο βήχας. Ο ασθενής είναι τόσο καλά μετεγχειρητικά, που αισθάνεται σα να μην έχει χειρουργηθεί.
Μετά το χειρουργείο, ο ασθενής θα πρέπει να παραμείνει στο νοσοκομείο για ένα 24ωρο. Επίσης, απαιτείται η καλή παρακολούθηση και η συνεχής ρύθμιση προδιαθεσικών παραγόντων όπως η αλλεργική ρινίτιδα.
Η καλή συνεργασία ασθενούς και θεράποντος γιατρού είναι απαραίτητη, τόσο πριν όσο και μετά το χειρουργείο.
Λόγω των ειδικών υλικών και των μηχανημάτων υψηλής τεχνολογίας που χρησιμοποιούνται για τη διεξαγωγή του χειρουργείου, υπάρχει ένα επιπλέον κόστος που αντιρροπείται από τα οφέλη που προσφέρει στον ασθενή η ενδοσκοπική μέθοδος, με την μικρότερη νοσηλεία, την άμεση επούλωση και επιστροφή στις δραστηριότητές του.
Επικοινωνήστε μαζί μας για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία και το κόστος.
Photo Gallery
